Genealogisch blog 737

 

Jacobus Gualtherus Anne van Haeften

Ik vind, dat alle personen die in mijn stambomen voorkomen het verdienen een verhaal te krijgen in mijn Genealogische blogs. Is een compleet verhaal niet mogelijk om de een of andere reden dan wil ik ze op zijn minst genoemd hebben in mijn verhalen in het Genealogisch blog. Het is niet mogelijk een verhaal te schrijven over kinderen die levenloos geboren zijn of die op jonge leeftijd zijn overleden. Over hen is niet meer bekend dan de data van geboorte en overlijden.

Er komen in mijn stambomen ook personen voor over wie, om wat voor reden dan ook, heel weinig bekend is, waardoor het een hele klus wordt een aardig verhaal over hen te produceren. Ondanks heel veel zoeken zijn over die personen slechts enkele harde gegevens bekend. Uit gegevens van hun naaste omgeving zijn vaak nog wat data af te leiden, maar dat zijn nooit vaststaande feiten.

Een persoon, over wie slechts summiere gegevens bekend zijn, was Jacobus Gualtherus Anne van Haeften. Zijn roepnaam was Jacob. Hij kwam ter wereld in ’s Hertogenbosch op 6 oktober 1836. Hij was een zoon van ontvanger der Belastingen Adriaan van Haeften (1800-1860) en Maria Cornelia Hetterscheij (1796-1849). Jacob was de tweede zoon in het gezin van elf kinderen van Adriaan en Maria. In een eerder huwelijk had Maria twee zonen gebaard, van wie de een levenloos werd geboren en de ander niet ouder werd dan zeven jaar. Na het overlijden van Maria hertrouwde Adriaan met Margaretha Johanna Bouwina Abresch (1814-1862), bij wie hij nog vier kinderen verwekte, drie zonen en een dochter.

Omdat zijn grootvader, die ook Adriaan (1766-1848) heette, met succes in 1844 een adellijke titel had aangevraagd voor zichzelf, zijn nog levende kinderen en hun nageslacht, mocht ook Jacob zich jonkheer noemen.

Gezien zijn latere werkkring en de traditie binnen zijn familie zal Jacob een administratieve opleiding hebben genoten. In oktober 1858 vertrok hij naar Ned.-Indië om in Soerabaja als leidinggevende te gaan werken bij het pas opgerichte administratiekantoor de Fa. Anemaet & Co., waarvan zijn broer Cornelis een van de firmanten was.

Niet alleen Cornelis en Jacob trokken naar Ned.-Indië om hun geluk te beproeven, dat deden ook hun broers Johan, Frans Izaak, Hendrik en Anne. Behalve Hendrik die koos voor een carrière bij het KNIL, waren de andere broers allen actief in de administratieve sector.

Fa. Anemaet & Co. 100 jaar

In Soerabaja kreeg Jacob verkering met Elisabeth Helena Meulman, dochter van suikerfabrikant Bernardus Reinierus Meulman en Salama, vermoedelijk een inheemse vrouw. Op 16 januari 1875 beloofden Jacob en Elisabeth elkaar eeuwige trouw. Jacob was toen 38 jaar en Elisabeth nog slechts 19 jaar. Elisabeth werd geboren in Kediri, zo’n 125 km ten zuidwesten van Soerabaja op 19 mei 1955. Het huwelijk tussen Jacob en Elisabeth is altijd kinderloos gebleven.

Over Jacob kan ik nog laten weten, dat hij in 1861 lid was geworden van de Maatschappij tot het Nut van het Algemeen in Oost-Java. Hij was nog maar 50 jaar oud, toen hij overleed in Soerabaja op 27 maart 1887.

Een onbekende tijd na het overlijden van haar echtgenoot is Elisabeth verhuisd naar Nederland, waar ze zich aanvankelijk vestigde in Utrecht. Eenmaal gevestigd in de Domstad liet ze het stoffelijk overschot van echtgenoot Jacob overkomen en liet dat begraven op de Begraafplaats Kovelswade aan de Koningsweg.

Elisabeth liet op 11 februari 1897 bij notaris Carl Vollgraff in ’s Gravenhage haar testament op maken. In de jaren daarna heeft ze haar testament nog enkele keren gewijzigd. Hoewel de Rechtbank in Utrecht haar in oktober 1913 onder curatele stelde, verstrekte Elisabeth toch in januari 1914 een hypothecaire lening aan ene Johannes Klaver.

Elisabeth heeft niet lang in Utrecht gewoond. Ze verhuisde op een gegeven moment naar Baarn, waar ze de rest van haar leven heeft gewoond.

Akte van overlijden van Elisabeth Helena Meulman

Aan het leven van Elisabeth Helena Meulman kwam een einde op 1 februari 1945 om 14.50 uur. Ze bereikte de respectabele leeftijd van 89 jaar. Haar overlijden werd twee dagen later bij de Gemeente Baarn aangegeven. Haar begrafenis vond plaats op 5 februari 1945 op de Nieuwe Algemene Begraafplaats in Baarn.

Graf van Elisabeth Helena Meulman in Utrecht

Ik ga ervan uit, dat het in overeenstemming met haar laatste wens is geweest, dat haar stoffelijke resten na de oorlog, om precies te zijn op 29 maart 1946, zijn herbegraven op de begraafplaats Kovelswade in Utrecht. Ze wilde ook in de dood dicht bij haar echtgoot zijn.

 

Tiel, 15 januari 2024