Genealogisch blog 395

Vervelende klus

Ik ben met een vervelende klus bezig: het corrigeren van de tekst van het familieboek Welling.

Tijdens de jaarlijkse nevendag van 9 november 2018 in Amsterdam werd mijn plan om een boek over de Amersfoortse familie Welling te maken enthousiast begroet. Vrijwel direct daarna ben ik aan de slag gegaan. Op zich geen moeilijke klus. De computer draaide keurig netjes de parenteel uit van Jacob Caspersz Welling, de eerste, in 1667 geregistreerde Welling in Amersfoort.

Vervolgens ben ik enkele maanden bezig geweest om de computer uitdraai om te zetten in enigszins redelijk leesbaar Nederlands. Al doende ontdekte ik nog veel witte vlekken in de stamboom van de familie. Om die in te vullen was niet alleen extra onderzoek nodig, omdat ik veel gegevens jaren gelden heb opgezocht. Sindsdien is behoorlijk wat aanvullende informatie beschikbaar gekomen. Maar het was ook nodig contacten te leggen met tal van bekende on onbekende familieleden met vragen over hun naaste verwanten. Meestal kreeg ik antwoord op mijn vragen, een enkele keer ook niet. Ik had dat te respecteren en moest, indien mogelijk, op een andere manier aan de gewenste gegevens zien te komen. Dat is jammergenoeg niet altijd gelukt. Maar soms kon ik mijn geluk niet op, omdat er gereageerd werd op een verhaal in mijn Genealogisch blog. Via het Huygensinstituut in Amsterdam, hét onderzoeksinstituut op het gebied van geschiedenis en cultuur, kreeg ik antwoord op een vraag waar ik al jaren meezat. Ik kom daar later in een blog uitvoerig op terug. Het contact met het Huygensinstituut toonde voor mij weer eens aan hoe belangrijk het is informatie met anderen te delen. Je krijgt er onverwachte gegevens voor terug.

Beoogde cover van het familieboek

Mijn hernieuwde onderzoek leverde ook resultaten op, die je eigenlijk liever niet wilt vinden. Twee familieleden bleken voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog lid geweest te zijn van de NSB. Pijnlijk, en zo’n ontdekking riep meteen weer verschillende vragen op. De belangrijkste daarvan was: vermelden of niet?

Terwijl ik nog bezig was de teksten in het familieboek te redigeren, moest ik ook een antwoord zien te vinden op de vraag hoe het boek vorm gegeven diende te worden? En wie zou dat kunnen doen?, want zelf heb ik van vormgeving beslist geen kaas gegeten. Gelukkig was een verre neef bereid de vormgeving op zich te nemen. Hij heeft zijn sporen verdiend in de reclamewereld en beschikt over een geschikt computerprogramma. Maar voordat hij aan de slag kon, bestookte hij met met veel vragen.

Hoe wil je het familieboek gaan uitgeven? Bij een uitgeverij of in eigen beheer? Eigenlijk de makkelijkste vraag, want ik had al besloten het boek in eigen beheer uit te geven alleen voor geïnteresseerde familieleden. Daarmee zou ik tal van regels betreffende de privacy omzeilen.

Maar mijn neef had nog andere vragen: wat de aanleverspecificaties zijn van de producerende partij (formaat, bleed, resolutie, kleurprofiel, print of drukwerk, kleurprofiel, etc.). Ook wil ik van je weten welk formaat je in gedachten had? Daar ik een aantal zaken niet snapte, mailden we aardig wat heen en weer, totdat we tenslotte, gesterkt door gegevens van een uitgeverij, een idee hadden hoe het boek eruit moest komen te zien. En daarmee ging mijn neef aan de slag.

Tegelijkertijd speelden nog andere vragen. Wat zou het boek gaan kosten en hoe ga ik de productie van het boek financieren. Ik had, toen ik enigszins een idee had van de omvang van het boek, een bevriende uitgeverij om een globale prijsopgave gevraagd om een eerste indruk te krijgen aan wat voor kosten ik moest denken voor het drukken van het boek.

Twee pagina uit het familieboek Welling

Bij rondvraag bleek, dat niemand in de familie bereid was de productiekosten voor te financieren. Dus bleef er eigenlijk maar een optie over: belangstellende familieleden moesten vooraf intekenen en bereid zijn de kosten van het boek ook vooraf te betalen. Op het betreffende mailtje van mij reageerden de familieleden, op een enkeling na, positief. Daardoor wist ik meteen hoeveel boeken ik moet laten maken.

Enkele weken geleden stuurde mijn neef mij een eerste proef van het opgemaakte boek. Ik was erg enthousiast. Vormgeving is een vak, ik denk dat ik het aardig kan, maar vergeleken bij een professional lever ik prutswerk af.

In een begeleidende email schreef mijn neef, dat hij over het geheel hier en daar nog wel wat vragen en opmerkingen had. Aan mij om daar een antwoord op te geven. En daarmee begon de vervelende klus van het corrigeren en alles nalopen. Over de opmerkingen van mijn neef kan ik duidelijk zijn. Die zijn bijna allemaal terecht en leiden dus tot aanpassingen in de oorspronkelijke tekst. Maar dan het moeilijkste: alles doornemen op taalfouten, spellingsfouten, typfouten e.d. Daarbij is een belangrijke vraag: is het geheel consistent en is de manier waarop de gegevens zijn weer gegeven steeds hetzelfde. Een enorme klus bij een omvang van bijna 400 pagina’s. Het lukt me niet per keer meer dan 10-20 pagina’s door te nemen, daarna moet ik stoppen om later weer scherp te zijn op wat er staat. Een probleem is, dat ik in mijn achterhoofd weet wat er moet staan en daarom makkelijk over fouten heen lees. Dus steeds kleine stukjes.

Zo haal ik er tot nu toe nog heel wat fouten uit. Typfouten, woorden die weg gevallen zijn, veel afbreekstreepjes op de verkeerde plek, een overblijfsel van Word waarin ik de oorspronkelijke tekst aangeleverd heb.

Binnenkort ga ik naar mijn neef toe om de ontdekte fouten aan te geven en die te verbeteren. Dat zal nog wel een flinke tijd in beslag nemen. Als dat klaar is blijft er nog een probleem over. Ik heb in mijn oorspronkelijke tekst in Word de computer een namenindex laten maken. Deze index wordt echter in het programma, waarmee mijn neef het familieboek heeft opgemaakt, niet overgenomen met de juiste verwijzing naar paginanummers. Daar moeten we nog wat op vinden. Onze eerste gedachten gaan uit naar een namenlijst van alleen de Wellingen, die in het boek voorkomen, met een verwijzing naar de betreffende pagina’s. Dat is nog veel werk en zal vrijwel zeker helemaal handmatig moeten worden gedaan.

Terwijl we nog met de vormgeving bezig zijn, gaan mijn gedachten alweer uit naar de volgende fase: de presentatie van het familieboek over de Amersfoortse familie Welling. Ik ben van plan de mensen die aangegeven hebben een of meerdere exemplaren van het familieboek te willen hebben, in de loop van (vermoedelijk de tweede helft) 2020 uit te nodigen voor een feestelijke presentatie in een zaal ergens in Amersfoort. Ik heb een paar mogelijke zalen op het oog, de definitieve keuze zal later volgen.

Dan blijft er nog de administratieve afhandeling over van de verkoop van het familieboek. Die moet goed geregeld worden, omdat het uitgeven van het familieboek, bij de gekozen constructie, geen commerciële aangelegenheid is. Maar het moet ook niet zo zijn, dat eruit privézakken geld bijgelegd moet worden. Die administratie zal nog een hele klus vormen.

Het blijft een spannend en vooral omvangrijk karwei, maar eerst de correcties uitvoeren en dan maar hopen dat er geen volgende ronde hoeft te volgen.
Maar ik weet nu al zeker, dat het boek een succes gaat worden. De eerste reacties wijzen nadrukkelijk in die richting.

Tiel, 14 oktober 2019