Ik laat me niet uit het veld slaan
Het verhaal van dit Genealogisch blog zou eigenlijk hebben moeten gaan over Maurits Kinsbergen, die in 1899 werd geboren en die getrouwd was met Maria Aafje Kos van 1907. Over genoemde Maurits vond ik bij mijn speurwerk op Internet ter voorbereiding van dit Genealogisch blog echter niet veel meer feiten dan dat hij reiziger was in metalen gereedschappen en dat hij vader was van drie kinderen, een dochter en twee zonen. Over een van zijn zonen vond ik daarentegen op Internet genoeg informatie om dit Genealogisch blog te kunnen schrijven.
Die zoon was Theo Kinsbergen van 29 november 1931, die ter wereld kwam in Amersfoort. Theo zou later gaan behoren tot de vele spraakmakende figuren, die de familie Kinsbergen heeft voortgebracht. Hij begon zijn maatschappelijke carrière als onderwijzer op een lagere school op Kattenburg in Amsterdam. Daarmee verdiende hij destijds een salaris van schoon fl. 290 per maand. Toen hij de hoofdonderwijzer van de school met de opmerking
“Van mijn kinderen blijf je met je handen af”,
erop aansprak, dat deze kinderen mishandelde, kreeg hij kort daarna te verstaan, dat hij moest uitkijken naar een baan op een andere school. Zijn nieuwe werkkring werd de Comeniusschool in de Amsterdamse Kinkerbuurt. Daar vond hij de kinderen erg leuk en open, maar hij ergerde zich kapot aan de mentaliteit van zijn collega onderwijzers, die meer belangstelling hadden voor de volgende vakantie dan voor de kinderen. In zijn jonge jaren speelde Theo fanatiek basketbal bij de Amsterdamse vereniging AMVJ, waarmee hij in 1949, 1951 en 1957 kampioen van Nederland werd. Later zou hij uitgroeien tot een controversiële figuur in de Nederlandse basketbalwereld
Theo verdiende inmiddels als onderwijzer fl. 390 per maand en had ’s zomers zes weken vakantie, die hij grotendeels achter de kinderwagen in het Vondelpark doorbracht. Hij was op 26 juni 1956 in het huwelijk getreden met de toen 17-jarige Bertha Loek Portegies Zwart. Bertha zag het eerste levenslicht op 21 november 1938. Aan het huwelijk van Theo en Bertha kwam in 1978 een einde door een scheiding.
 |
|
Theo Kinsbergen |
Via zijn vader kreeg hij een nieuwe baan bij een grossier in gereedschappen, nadat hij helemaal op het onderwijs was uitgekeken wegens de mentaliteit van zijn collega’s. Zijn vader was inmiddels een bedrijf begonnen dat gereedschappen leverde. In 1974 stapten Theo en zijn broer ook in de zaak, die de naam Kinzo (Kinsbergen en Zonen) kreeg en die uitgroeide tot een florerende onderneming met een jaaromzet van fl. 50 miljoen. Goedkope gereedschappen werden in Azië ingekocht en vonden vervolgens hun weg eerst in Nederland en later in heel Europa.
Omdat basketbal na voetbal in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw de meeste zendtijd kreeg op de Nederlandse televisie, zag zakenman Theo in het sponsoren van een basketbalclub een grote mogelijkheid om voor zijn bedrijf veel publiciteit te genereren. Hij stak aanzienlijke sommen gelds in zijn oude vereniging AMVJ, die hij ombouwde tot de Amstelveense basketbalploeg Kinzo en waarvan hij de coach werd. Velen in de basketbalwereld zagen in hem een coach die eigenlijk niets van basketbal afwist. Fijntjes wierp hij zijn opponenten dan voor de voeten, dat hij zelf vele jaren basketbal had gespeeld bij AMVJ en dat hij zelfs drie keer Nederlands kampioen was geweest. Hij leidde Kinzo Amstelveen twee keer naar het kampioenschap van Nederland.
Theo ontkende altijd, dat hij veel geld in Kinzo Amstelveen had gestoken. Hij hield het erop, dat hij in ruil voor zijn geld de zeggenschap over het eerste team heeft gekregen. Hij hoefde met zijn plannen met Kinzo Amstelveen geen rekening te houden met ondeskundige bestuursleden. Hij vond, dat veel van die bestuursleden leken op onderwijzers die geen orde in hun klas konden houden. Hij wilde met zijn sponsoring kampioen van Nederland worden, want alleen een kampioensploeg leverde de publiciteit op, die zijn bedrijf ten goede zou komen. Hij haalde veel Amerikaanse spelers naar Nederland. In zijn visie:
“Je zal moeten beginnen een ploeg bijeen te zoeken van spelers die de mogelijkheden hebben, topbasketball te spelen. Daarna kan je aan de opbouw van een kampioensteam gaan beginnen. Zonder prestaties geen publiciteit. Maar het zoeken naar de juiste ploeg heeft drie jaar geduurd.”
Na de nodige tumult keerde Theo de Bankrashal, waar Kinzo Amstelveen speelde, definitief de rug toe. Hij ging in de basketbalwereld nog aan de slag bij Elmex in Leiden en bij Basketbalvereniging Haarlem. Ook deze clubs versterkte hij met Amerikaanse sterren.
Het was niet alleen het basketbal dat Theo boeide. Toen hij bij Kinzo genoeg geld had verdiend, maakte hij ook furore als autocoureur. Samen met Rein Zwolsman richtte hij in 1967 het K&Z Racing Partnership op. Op het Circuit van Zandvoort kon hij goed meekomen in de toerwagenklasse. Theo crashte in 1968 op Zandvoort met zijn Lotus. In de klasse van de “sportcars” veroverde hij een keer het Nederlands kampioenschap. Over het autoracen zei hij:
„Die snelheid, de pure snelheid, gaf me een geweldige kick. In zo’n race komt er een eigenaardig gelukzalig gevoel over je, dat gewoon niet te definiëren is”.
Theo was 53 jaar, toen hij op 21 juli 1985 zijn ja-woord gaf aan Saskia Jolanda Reichman, die toen nog maar 24 jaar oud was. Saskia werd geboren op 30 augustus 1960. Na zijn huwelijk met Saskia Reichman trouwde Theo nog een derde keer. Theo werd de vader van zeven kinderen. Hij had ook nog een pleegzoon.
Na een brand in het kantoor van Kinzo in Veenendaal, liet het bedrijf een nieuw kantoor ontwerpen door het bureau Snelder Architecten uit Bussum. In Ede verscheen het spectaculaire nieuwe kantoor, waarmee Kinzo en het architectenbureau in 2006 een architectuurprijs in de wacht sleepten.
Kantoor Kinzo in Ede
In 2007 begonnen de kosten van het nieuwe kantoor, de inrichting daarvan en de automatisering te zwaar op de bedrijfsresultaten te drukken. Voor Theo en Martin Kinsbergen redenen genoeg om een stapje terug te doen en de dagelijkse leiding aan anderen over te laten. In 2008 waren de broers gedwongen het bedrijf te verkopen aan een investeringsmaatschappij. Een jaar later volgde het faillissement van Kinzo. Ruim 130 medewerkers stonden na 35 jaar van de ene op de andere dag op straat.
Theo Kinsbergen
Hoewel Theo Kinsbergen altijd zei, dat hij zich niet klein liet krijgen, moest hij in zijn woonplaats Naarden op 25 augustus 2015 toch zijn meerdere erkennen in de dood. Hij bereikte de leeftijd van 83 jaar. Zijn stoffelijke resten vonden hun laatste rustplaat op de Begraafplaats Nieuw Valkenveen in Naarden. De begrafenis vond plaats in besloten kring.
Tiel, 24 maart 2023