Archieven
Mijn genealogische onderzoeken
hebben me de afgelopen jaren naar vele archieven geleid. Ik vond en vind nog
steeds een bezoek aan een archief iets spannends, zeker wanneer ik met
werkelijk oude documenten bezig ben. Oude charters doen me beseffen, dat men
vroeger net als nu van alles en nog wat vastlegde om daar later, om wat voor
redenen dan ook, op terug te kunnen vallen. Eertijds gebruikte men perkament of
papier, tegenwoordig wordt papier steeds meer verdrongen door bites. Oude
documenten zijn altijd wat stoffig (handen wassen na afloop is noodzakelijk),
terwijl een moderne computer eigenlijk heel afstandelijk en steriel is.
Maar het is goed, dat de
archieven de zegeningen van de moderne technologie hebben ontdekt. Heel veel
documenten zijn al gescand. Diverse archieven scannen documenten, die dat nog
niet zijn, op verzoek. Natuurlijk kost dat een paar centen. Maar ook daar komt
verandering in. De archieven beseffen, dat ze veel klanten kunnen binden door
documenten on line gratis ter beschikking te stellen. Een prima ontwikkeling.
De archieven zullen steeds minder fysieke bezoeken kunnen tellen, maar steeds
meer on line.
De archieven, die ik bezocht zijn
in twee categorieën in te delen:
1. algemene
archieven, zoals het Nationale Archief in Den Haag, maar ook bijv. het Noord Hollands Archief in Haarlem;
2. Thematische
archieven, zoals het Koninklijk Huis Archief of het archief van de Rijksdienst Erfgoed Nederland.
Het verschil tussen beide
categorieën is simpel. In de algemene archieven worden stukken bewaard, die
betrekking hebben op de (regionale) geschiedenis en genealogie. In de thematische
archieven vind je enkel materiaal, dat betrekking heeft op het thema van het
archief. Er is nog een verschil: voor nagenoeg alle algemene archieven moet je
een toegangspasje hebben, dat aangemaakt wordt bij een eerste bezoek.
 |
| Enkele toegangspasjes |
De thematische archieven
gebruiken nauwelijks toegangspasjes. Ik heb er alleen een voor de bijzondere
collecties van de bibliotheek van de Universiteit van Utrecht. De overige thematische archieven kun je
bezoeken zonder een toegangspasje. Maar dat betekent niet, dat je er zo maar
naar binnen mag. Een bezoek aan het Koninklijk Huis Archief bij Paleis Noordeinde
in ’s Gravenhage moet je ruim van te voren on line aanvragen. Het duurt dan
lang voordat je antwoord krijgt, want je wordt in die tijd gescreend. Mag je
het archief bezoeken, dan moet je je melden bij de Marechaussee, je
identiteitskaart afgeven en met een dagpasje mag je dan naar binnen, al dan
niet begeleid door twee potige wachten.
Een vergelijkbare ervaring had ik
bij een bezoek aan het archief van de NederlandsInstituut voor Militaire Historie. Daar was het vinden van het archief in
Gebouw 35 H-Toren op het immense terrein van de Frederikkazerne in ’s
Gravenhage een tijdrovende bezigheid.
Waar ik me bij ieder bezoek aan
een algemeen archief over verbaas, is het feit, dat elk archief zijn eigen
toegangspasje heeft. Dat zou toch eenvoudiger moeten kunnen. Één pasje voor
alle archieven! Spaart een hoop plastic uit en voorkomt uitpuilende mapjes met
pasjes. Ik heb een dergelijke opmerking al vaak tegen medewerkers van de
studiezalen gemaakt. Steeds kreeg ik hetzelfde antwoord: we moeten ons
onderscheiden.
Volgens mij zit het onderscheid
niet in een eigen toegangspasje, maar in de collectie, die is uniek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten