Genealogisch blog 260

Volkszang

In de eerste twee à drie decennia van de vorige eeuw was in ons land de belangstelling voor volkszang heel groot. Zingen, en vooral samen zingen, is goed voor de (geestelijke) gezondheid van mensen, zo was de redenering. Plaatselijk ontstonden verenigingen ter verbetering van de volkszang, die in een landelijke federatie verbonden waren. Er ontstonden ook landelijke verenigingen met locale afdelingen. Hoe de organisatie geregeld was bepaalde de zuil waartoe men behoorde. In beide gevallen was de landelijke organisatie trapsgewijs, hetzij via samenwerkingsverbanden die samenvielen met de bisdommen, hetzij via provinciale verbanden.

Meer en meer werden de moeilijkheden die voortkwamen uit de verscheidenheid der gezindten als knellend ervaren voor een goede landelijke organisatie en samenwerking. In april 1914 werd een commissie in het leven geroepen ter voorbereiding van een algemene actie om de Nederlandse volkszang te verbeteren. Na ampel beraad en het horen van de achterban via een enquête kwam de commissie tot een groot aantal aanbevelingen. Later veranderde deze commissie in een permanente commissie, die zich bepaalde tot het propageren van volkszangdagen op scholen, waarvoor men een programma had samengesteld.

Eembode, d.d. 7 september 1912

Amersfoort had een eigen “R.K. Vereniging tot verbetering van de volkszang”. De vereniging had geen ander doel dan aan de Amersfoorters van katholieke huize frisse en gezonde liederen te leren, omdat overal de behoefte daaraan zich deed gevoelen, zoals de Eembode van 13 januari 1914 berichtte.

“Want stellig gaat er groote kracht ten goede uit van zangavonden zooals die welke Zondag werd gehouden. ’t Is echte beschavingsdienst dat ijveren voor een veredelden volkszang”,

liet dezelfde krant een jaar eerder al weten. De “R.K. Vereniging tot verbetering van de volkszang” hield elk jaar een grote propaganda- en feestvergadering. De hierboven aangekondigde vergadering was zeer succesvol, zo melde de Eembode op 21 september 1912, want er hadden zich zes dozijn (72) nieuwe leden aangemeld.

In de jaarvergadering van 1913 blikte voorzitter de heer P.J.Th Dieges terug op de werkzaamheden van de vereniging in het afgelopen jaar. Met voldoening constateerde hij, dat de beginselen van de vereniging ingang begonnen te vinden bij het publiek en kondigde hij aan, dat er dat jaar waarschijnlijk twee, grote zangavonden zouden worden georganiseerd. Jammer genoeg was de nieuwe, toegezegde en lang verwachte  bundel met liederen nog niet afgekomen van de federatie.

Lambertje Welling-Klarenbeek

De vergadering herkoos het voltallige bestuur in functie. Dat betekende voor de pas zwangere Lambertje Welling-Klarenbeek, dat zij nog een jaar langer de functie van penningmeester kon uitoefenen. Haar derde kind, dochter Maria Hendrika Clementia, zou op 14 oktober 1913 geboren worden.

Lambertje was op 16 maart 1881 in Blaricum geboren als dochter van Teunis Klarenbeek en Geertruida Speller. Zij trad op 7 juni 1904 in Amersfoort in het huwelijk met Hendrik Johannes Dirk (Henri) Welling, nadat zij op 18 mei 1904 eveneens in Amersfoort in ondertrouw waren gegaan. Hun huwelijk werd op grootse wijze gevierd, getuige de hieronder afgebeelde foto.

Huwelijksfeest Henri Welling en Lambertje Klarenbeek

Henri was commies 1^e klasse bij de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij (HIJSM). In die functie vierde hij in 1919 zijn 25-jarige en in 1934 zijn 40-jarige dienstjubileum. In 1938 ging de HIJSM op in de toen opgerichte NS.

Henri kwam op 25 december 1876 ter wereld. Hij was de jongste zoon van Jacobus Welling (1824-1893) en diens tweede echtgenote Hendriena Steenbeek (1833-1899). Na zijn schooltijd ging hij aan de slag als kantoorbediende, aanvankelijk in Amsterdam waar hij in de Warmoesstraat op kamers woonde bij de weduwe J.H.F. Schulte. In 1894, het jaar waarin hij in dienst trad bij de HIJSM, verhuisde hij weer naar Amersfoort. In 1900 plaatste de HIJSM hem over naar Almelo.

In 1919 woonden Henri en Lambertje op de Arnhemseweg nr. 30 in Amersfoort, waarna ze nog een keer verhuisden naar de Joh. Bosboomstraat nr. 33, eveneens in Amersfoort. Henri en Lambertje kregen vier kinderen. Hun eerste spruit was zoon Theodorus Willem Jacobus van 30 april 1905, die later banketbakker werd. Het tweede kind van Henri en Lambertje was dochter Hendrika Johanna Elisabeth van 11 april 1907. Zij trad, na de MULO, als commies in dienst bij de Raad van Arbeid in Amersfoort. Bij haar 40-jarig dienstjubileum ontving ze de versierselen die behoren bij de Orde van Oranje Nassau. Ze was ook lid van het Rode Kruis.

Trotse moeder (rechts)

Het derde kind van Henri en Lambertje was dochter Maria Hendrika Clementia, die, nadat haar eerste man in 1944 in Duitsland door een ongeval om het leven was gekomen, hertrouwde. Tenslotte kregen Henri en Lambertje nog een zoon in 1932, Piet Petrus. Van hem is mij niet meer bekend dan dat hij overleden is in Amersfoort  in 1995.

Henri Welling overleed, gesterkt door de Genademiddelen van de H. Kerk, op 81-jarige leeftijd in het St. Elisabeth’s Gasthuis op 13 december 1958. Vier dagen later werd hij begraven op de RK. Begraafplaats aan de Utrechtseweg in Amersfoort. Lambertje overleefde haar echtgenoot vijftien jaar. Zij ging op 20 oktober 1973 hemelen. Zij vond haar laatste rustplaats ook aan de Utrechtseweg in Amersfoort.

Tiel, 6 februari 2018