Genealogisch blog 330

Zes neven in Amsterdam

Op vrijdagmorgen 9 november j.l. kwamen zes gepensioneerde heren bijeen in de 1^e Klasrestauratie van het Centraal Station in Amsterdam voor een nevendag. Feitelijk moet ik zeggen achternevendag, want dat zijn we eigenlijk van elkaar. Onze gemeenschappelijke voorouders waren Adrianus Leonardus Welling (1850-1919) en Margaretha Catharina de Greef (1848-1926). Onze grootvaders waren broers van elkaar. Omdat er dit jaar twee neven voor het eerst acte de présence gaven had ik van tevoren ieder een stamreeks toegezonden, om de onderlinge relaties duidelijk te maken.

We begonnen op Amsterdam CS met koffie. Het leek wel of de twee, die er voor het eerst bij waren en die sommigen van ons nog nooit eerder hadden ontmoet, zich absoluut moeiteloos in de groep voegden. De familieband was duidelijk. De stemming zat er meteen heel goed in. Wel viel het mij op, dat de nieuwelingen weliswaar ook vrij grote oren hebben, maar zonder loshangende lellen, zoals heel veel Wellingen.

Na de koffie en een uurtje praten gingen we met de nieuwe Noord-Zuidlijn van de metro naar de Vijzelgracht. Wat een prachtige en snelle verbinding. Je bent net ingestapt of je moet er alweer uit. Vanaf de Vijzelgracht liepen we met wat omwegen via de Kerkstraat, Prinsengracht en Magere Brug naar het café op de hoek van de Amstel en de Nieuwe Kerkstraat voor de lunch. In dat café heeft Ome Dirk vroeger gewerkt.

Zowel op straat als in de metro viel het mij op, dat er nog nauwelijks Nederlands wordt gesproken. Amsterdam wordt daadwerkelijk overspoeld door toeristen.

Zes (achter)neven in Amsterdam

De zeer geanimeerde,onderlinge conversatie viel geen moment stil, zelfs niet tijdens het eten van een uitsmijter en heerlijke kroketten van “Oma Bob”, al waren die wel vreselijk heet, ik voel het nog aan mijn verhemelte. Tussen het happen door lanceerde ik mijn idee om over twee jaar een familieboek uit te geven. Enthousiasme alom, ik kreeg meteen toezeggingen voor medewerking in de vorm van toezending van (scans van) foto’s, bidprentjes, geboortekaartjes, rouwkaarten en andere documenten. Dat familieboek over de Amersfoortse familie Welling  zal in 2020 gepresenteerd worden op een familiebijeenkomst, uiteraard in Amersfoort.

Ticket voor het Joods Historisch Museum

Na de lunch togen we naar het Joods Historisch Museum in de Portugese Synagoge in de Nieuwe Amstelstraat. Dit museum geeft de bezoeker op een schitterende wijze inkijk in de Joodse cultuur en geschiedenis in ons land, maar vooral in Amsterdam. Allerlei prachtige rituele en dagelijkse voorwerpen, foto’s en schilderijen, brieven en noem het verder maar op zijn zodanig tentoongesteld, dat je vergeet in een gebedshuis te zijn. Ook hier merkte ik, dat wij zo ongeveer de enigen waren die Nederlands spraken. Verder alleen maar Engels, Hebreeuws en veel Spaans. Het museum is een giga trekpleister voor Amsterdam. Wie had dat vroeger in mijn jeugd kunnen denken?

Rituele en dagelijkse voorwerpen

Het volgende bezoek was gepland aan de Hoogduitse Synagoge aan de overkant van het Jonas Daniël Meijerplein. Helaas was die al gesloten, dus besloten we door te lopen naar de voormalige Hollandsche Schouwburg, vanwaar destijds de deportaties naar Westerbork en verder begonnen. Ook daar was de tentoonstelling al gesloten, maar op het achterliggende terrein herdachten we ieder voor zich wat zich hier allemaal heeft afgespeeld. Weer bij elkaar, vertelde ik het verhaal van Eduard Welling.

De Hollandsche Schouwburg

Hoewel de middag al een aardig eind op streek was, bleek er nog voldoende tijd over voor een kort bezoek aan het Verzetsmuseum in de Plantage Kerklaan, recht tegenover de ingang van Artis. Vlakbij dus. Daar raakte ik zo gefascineerd door wat ik zag, dat ik niet in de gaten had, dat de anderen hun jas al aan hadden en klaar stonden voor de geplande borrel. Toen één mij kwam ophalen, duurde het even voor ik weer terug was in de realiteit van de dag.

Tijdens de borrel en daarna tijdens een heerlijke maaltijd in Restaurant De Plantage vertelden we elkaar weer tal van verhalen. Over ons werk van vroeger, welke boeken we vooral moesten gaan lezen. Met afschuw spraken we over de toenemende witwasserij van zwart geld door banken en witteboordencriminelen. Het onderwijs op de universiteiten kwam langs evenals de relatie van Nederland met de voormalige overzeese gebiedsdelen. We herinnerden ons de felle discussies van  vroeger over de vraag wie er beter waren, de Beatles of de Stones. Je reed op een Puch of op een Zündapp. Was je een kakker dan had je een Kreidler tot je beschikking. Dit alles werd gelardeerd met verhalen uit de familie. We spraken af volgend jaar weer een nevendag te houden, maar dan in ’t Gooi, waar veel familie woont.

Het einde van een zeer geslaagde dag naderde. Voor de laatste keer afrekenen en jassen aan. Op naar de metro bij de Stopera om naar huis te gaan. Door verlies van een Ov-kaart gingen we deels meteen, deels weer op Amsterdam CS uit elkaar met een welgemeend “Tot volgend jaar”. In de trein naar Tiel kreeg ik een berichtje, dat de Ov-kaart weer terecht was.

Tiel, 11 november 2018