Genealogisch blog 340

Bidprentje

Samen met een (achter)neef van mij heb ik op 9 november 2018 de inmiddels traditionele jaarlijkse nevendag georganiseerd. Mijn medeorganisator nam het logistieke deel voor zijn rekening, ik zorgde voor de nodige genealogische inbreng. Ik schreef over deze dag al in Genealogisch blog 330. Ik vertelde toen, dat mijn idee om in 2020 een familieboek uit te brengen met groot enthousiasme werd ontvangen.

Inmiddels ben ik druk bezig het familieboek van de Amersfoortse Familie Welling vorm en inhoud te geven. Een omvangrijke klus, die veel tijd vraagt. Toch heeft het werken aan het familieboek voor mij een niet te onderschatten nevenvoordeel. Veel gegevens, die ik over familieleden heb verzameld, dateren van tien tot twintig jaar geleden, en soms van nog langer geleden. In de tussentijd zijn op Internet heel veel meer genealogische gegevens gepubliceerd. Niet alleen op de gebruikelijke sites als wiewaswie.nl, maar ook op tal van andere sites. Het werken aan het familieboek houdt dus ook een enorme update van mijn genealogische data in. Ik heb in de afgelopen periode vele aanvullende gegevens over familieleden gevonden. Ik ontmoette op Internet nieuwe familieleden, die ik nog niet kende. Ik vond de nodige afbeeldingen van familieleden en scans van belangrijke documenten als geboorteakten e.d. Maar nog belangrijker waren de scans van rouwkaarten en bidprentjes. Deze documenten bevatten over het algemeen, naast de gebruikelijke feitelijke data en de religieuze teksten, ook persoonlijke informatie over de overledenen. Door die informatie kon ik me een beeld vormen van de betrokken personen. Mijn stamboom van de Amersfoortse familie Welling is flink gegroeid sinds 9 november 2018.

Laat ik een voorbeeld geven. Een van de vier kinderen van Jacobus Johannes Welling (1872->1949) en Maria Johanna Donkers (1867-1949) was Joseph Anton Aloysius Welling, over wie ik eigenlijk niet zo veel wist. Jacobus Johannes was een halfbroer van mijn overgrootvader Adrianus Leonardus over wie ik vertelde in Genealogisch blog 217.

Mijn overgrootvader

Van genoemde Joseph Anton Aloysius (Joseph) Welling kwam ik bij toeval tijdens een van mijn zoektochten op Internet het bidprentje tegen. Door wat ik op dat bidprentje las, begon de persoon van Joseph, met “ph”, zoals hij zelf altijd zei, voor mij te “leven”.

Ik wist van Joseph niet meer dan dat hij het derde kind was van Jacobus Johannes Welling en Maria Johanna Donkers. Joseph had twee oudere zussen: Jacoba Johanna Maria, die Co werd genoemd, en Klazina Anna Maria, wier roepnaam Klazien was. Na Joseph kwam er nog een broertje: Otto Aloysius Hendrikus, die maar 26 jaar oud geworden is. Van Joseph zelf wist ik via wiewaswie.nl, dat hij werd geboren in Obdam op 24 juli 1904. De plaatsnaam Obdam riep direct allerlei herinneringen bij me op. Was dat niet de plaats waarheen de familie van mijn moeder, en vele andere Amersfoorters, in het begin van de Tweede Wereldoorlog waren geëvacueerd? Obdam speelde dus niet alleen een rol in de familie van mijn moeder, maar ook in mijn eigen familie.

Obdam

 Voorts wist ik van Joseph, dat hij met Cornelia Wilhelmina Francisca (Wilhelmina) Willemse was getrouwd in Amersfoort op 13 december 1934. Wilhelmina was toen 35 jaar oud. Zij was een dochter van Dirk Willemse en Wilhelmina de Vos. Wilhelmina is in Warnsveld overleden op 6 juni 1946, zij was toen 46 jaar oud.

Meer wist ik eigenlijk niet van Joseph, totdat ik enkele dagen geleden zijn bidprentje vond op Internet. Opeens wist ik, dat Joseph, voorzien van de H. Sacramenten der zieken, in Apeldoorn was overleden op 24 september 1985, en dat hij een paar dagen later begraven is op het RK. Kerkhof aan de Arnhemseweg in Apeldoorn.

 

Bidprentje van Joseph Anton Aloysius Welling

Het bidprentje bevatte gelukkig nog veel meer informatie over Joseph. Hij was zo maar uit het leven weggerukt, zijn dierbaren verdwaasd achterlatend.

Dat Joseph vertegenwoordiger was, wist ik van de gegevens over zijn huwelijk. Maar dat hij aanvankelijk op de fiets en later op de brommer zijn klanten in en rond Apeldoorn bezocht, was nieuw voor mij. Hij kreeg op zijn 18^e jaar een oogziekte, waardoor hij uiteindelijk blind werd. Zijn werk uitvoeren moet daardoor onmogelijk geworden zijn, of hij moet totaal blind geworden zijn na zijn pensionering. Joseph had het zwaar na het overlijden van echtgenote Wilhelmina. Dat zijn ouders hulpbehoevend werden had grote impact op hem, net in de tijd, dat zijn twee zussen, Co en Klazien, en hijzelf het zwaar hadden.

Een grote verrassing voor mij was, dat Joseph en Wilhelmina zes kinderen hadden. Jammer genoeg staan op het bidprentje hun namen niet vermeld. Ik heb ze tot nu toe ook elders niet kunnen vinden. Nou maar hopen, dat een van die kinderen of een van de kleinkinderen van Joseph reageert op dit verhaal en mij de ontbrekende informatie wil verschaffen. De vermelding, dat Joseph en Wilhelmina zes kinderen hadden, zal zo kaal staan in het familieboek.

Na het overlijden van Wilhelmina is Joseph hertrouwd met Berendina Helena Maria Zengerink, met wie hij nog een zoon kreeg. Ook van zijn tweede echtgenote kon ik geen nadere informatie vinden tot nu toe. Dus maar weer hopen op de welwillendheid van kinderen en/of kleinkinderen.

Wanneer je het bidprentje van Joseph leest ontdek je, dat hij een ietwat ongeduldige controlefreak was, die voor zijn kinderen alles graag regelde, ook al waren ze oud en wijs genoeg om dat zelf te doen. Hij was streng en werd vroeg kaal. Joseph was ook een gelovig mens, maar bepaald niet erg kerks. Gelovig op zijn eigen manier, zoals zoveel Wellingen.

Ik verwacht, dat ik bij het maken van het familieboek nog vele van dit soort pareltjes tegenkom, dan wordt het een mooi boek.

Tiel, 2 januari 2019