Genealogisch blog 179

Naar Rome

Om het 100-jarig bestaan van de Katholieke Illustratie op een bijzondere manier te herdenken organiseerden mijn vader en zijn redactie in het voorjaar van 1967 voor de trouwe lezers van het blad een eendaagse reis (‘s morgens heen, ’s avonds terug) naar Rome om op audiëntie bij Paus Paulus VI (1897-1978) te gaan. Mijn vader kondigde de reis aan in zijn hoofdredactioneel commentaar van nummer 13 (27 maart 1967):

“Zoals op beide volgende pagina’s nader wordt uiteengezet, heeft Paus Paulus VI zich bereid verklaard om op dinsdag 25 april aanstaande redactie en lezers van de Katholieke Illustratie in een speciale audiëntie te ontvangen en toe te spreken. Een en ander naar aanleiding van het honderdjarig jubileum, dat wij dit jaar vieren.

Ik weet, eerlijk gezegd, niet goed hoe dit bericht in het roerige katholieke wereldje van vandaag ontvangen wordt. Ik zal mij dan ook beperken tot onze houding. Die wordt gekenmerkt door dankbaarheid. Wij weten, dat Paus Paulus een dagindeling heeft, die menig man van mijn jaren in het ziekenhuis zou brengen. Wij weten, dat hij een verantwoordelijkheid draagt, die in Nederland meer gekritiseerd wordt dan begrepen. Wij weten ook, dat het dikwijls bitter voor hem is commentaren te moeten lezen, waarin de begrippen Nederland en wereldkerk worden verwisseld als gold het een gezelschapsspelletje, of – ander euvel - bijdragen te lezen van Nederlandse kamergeleerden, die een missiebisschop doen glimlachen. Dat hij onder die omstandigheden buiten de algemene grote audiëntie, die elke woensdag wordt gehouden, nog apart tijd vrijmaakt voor lezers en redactie van een weekblad, die in een streven naar oprechte openheid óók de kritiek niet geschuwd hebben, vervult ons met respect.”

De kosten voor de reis bedroegen fl. 190 per persoon. Katholiek Nederland reageerde enthousiast. De overweldigende belangstelling deed mijn vader drie weken later opmerken:

“Wij zijn overweldigd. Wij hebben een enthousiasme losgeslagen, dat wij – kleingelovig misschien – niet hadden verwacht en niet kunnen opvangen. Of beter gezegd: nog niet kunnen opvangen. Want wij hebben niet stil gezeten. Wij hebben begrepen dat wij de tallozen die zo spontaan en vaak zelfs bewogen hebben gereageerd, niet kunnen afschepen met de enkele mededeling dat de opgaven inderdaad – zoals was toegezegd – volgens het tijdstip van binnenkomst zijn afgehandeld en dat zij moeten afvallen….

Onmiddellijk nadat mij bleek dat wij de stroom aanmeldingen op geen stukken na zouden kunnen verwerken, heb ik mij opnieuw tot Rome gewend. En – ook dat is Rome – nog op dezelfde dag heeft men mij de morele zekerheid gegeven, dat de Paus – opgetogen over deze enthousiaste reactie uit Nederland – met genoegen ook een tweede groep op deze wijze in audiëntie zal ontvangen. Ik kan alleen nu niet schrijven wanneer. Daarvoor moet men namelijk een aardige luchtvloot bijeenbrengen precies tegen de tijd dat de Paus – die zijn zorg niet alleen tot Nederland moet uitstrekken – in zijn overladen programma een gaatje voor ons kan vrijmaken. Wat daarvoor allemaal komt kijken, zal ik u besparen. Het is ruimschoots voldoende om het hoofd van een redelijk nuchter mens te doen duizelen. Wees er echter van verzekerd, dat én hier én in Rome alles wordt ondernomen om iedereen tegemoet te komen.”

Mijn vader en Ria Welling en de lezers van KI op audiëntie bij Paus Paulus VI

Tijdens de eerste audiëntie overhandigde mijn vader een enveloppe met inhoud aan Paus Paulus VI bestemd voor hulp aan ontwikkelingslanden. Aan het einde van de audiëntie werden nog meer geschenken uitgewisseld. Mijn vader kreeg een pauselijke medaille. Alle pelgrims kregen een foto van de paus.

Er werd een tweede, derde en zelfs een vierde luchtbrug naar Rome georganiseerd om uiteindelijk alle belangstellenden op audiëntie bij de Paus te laten gaan. Voorafgaand aan de reizen verbleef mijn vader, die alle reizen meemaakte, al enkele dagen in Rome om voorbereidingen te treffen.

De lezers vertrokken ’s morgens vroeg met gecharterde vliegtuigen naar Rome vanaf het oude Schiphol, nadat zij ’s nachts per bus waren opgehaald van verzamelplaatsen in het hele land. In Rome werden de lezers per bus van het vliegveld Fiumicino naar het Vaticaan gebracht. Daarna volgde een audiëntie bij de Paus, een kort bezoek aan de St. Pieter en een rondrit door de stad. De middag konden de lezers op eigen gelegenheid doorbrengen en eventueel nog de plekken bezoeken, die ze ’s morgens tijdens de busrit hadden gezien.

Vroeg in de avond werden de lezers teruggebracht naar het vliegveld van Rome, waarna de vlucht naar Amsterdam volgde en de nachtelijke busrit naar de plek waar ze ’s morgens vroeg op waren gestapt.

De reizen naar Rome bewerkstelligden veel media-aandacht. Onder de 900 deelnemers aan de tweede reis bevonden zich verslaggevers van het Limburgsch Dagblad en van De Tijd. Met negen gecharterde vliegtuigen reisde men naar Rome. Tijdens de audiëntie zei de Paus in het Frans:

“Wij kennen de godsdienstigheid van de Nederlanders en ook hun problemen en hun moeilijkheden.”

Op 6 mei 1967 zond de KRO-televisie in het programma Klokke Vier een reportage uit van de reis, die enkele dagen eerder plaats vond. De Katholieke Illustratie besteedde uiteraard ook zelf uitvoerig aandacht aan de reizen naar Rome. Tijdens één van de laatste audiënties ontving mijn  vader van de paus nog een groot fotoboek over het begin van het Tweede Vaticaans Concilie in 1962, waar hij zelf, nog als journalist van dagblad De Tijd, verslag van had gedaan. In zijn toespraak roemde de Paus de 100-jarige Katholieke Illustratie.

Tiel, 09-04-2017