De Wet van M.
Soms heb je van die dagen.
Gisteren was er zo een. Murphy in optima forma.
Het begon ’s middags al. Terwijl ik
op het Regionaal Archief
Rivierenland (RAR) mijn werk deed als vrijwilliger, werd een aanwezige
schoolklas steeds onrustiger. De computers weigerden dienst en daardoor konden
de kinderen niet de inventarisnummers vinden van documenten, die ze zouden
willen zien. De medewerkerster in de studiezaal moest al haar improvisatiekunsten
aanspreken. Met mijn eigen werk had ik gelukkig geen problemen, al was de computer,
waaraan ik werkte, wel wat traag.
 |
| Regionaal Archief Rivierenland in Tiel |
Aan het einde van de middag bleek
de computer in de zaal waar de Afdeling Betuwe van de NGV altijd de
verenigingsavonden houdt, het ook niet te doen. Dan moesten die maar uitwijken
naar het Atrium, snel stoelen klaar gezet en de computer daar getest. So far so
good.
’s Morgens hadden alle Betuwse
leden van de NGV van de secretaris een mailtje gehad met de mededeling, dat de
spreker van de avond het om gezondheidsredenen liet afweten, maar er was een
prima vervanger, de stadsarcheoloog van Tiel zou komen vertellen over archeologische
vondsten in en rond Tiel.
Toen ik rond 19.15 uur op het RAR
arriveerde was men druk doende de computer in het Atrium aan de praat te
krijgen, die het ’s middags nog zo goed deed. Nu echter niet. Was Windows
opgestart dan weigerde die verder dienst. Iedereen wist wel wat er gedaan zou
moeten worden. Doe eens dit, probeer eens dat. Niets hielp. Bij de spreekster
en de medewerkster van het RAR nam de nervositeit toe tot ongekende hoogte.
Een deskundige medewerkster dan
maar gebeld. Het was nog maar 19.30 uur. Die was binnen 20 minuten uit Beneden
Leeuwen in Tiel zonder geflitst te zijn, zo zei ze, dus met een beetje geluk
zou de avond nog op tijd kunnen beginnen. Vergeet het maar. De computer verdomde
het. Dan maar een labtop geprobeerd. Jammer, ook die niet. Een andere dan. Ook
niet!
De binnendruppelende leden van de
NGV hadden er geen probleem mee. Die hadden nu ruim de tijd om met elkaar van
gedachten te wisselen over hun onderzoeken. En er was genoeg koffie en thee.
 |
| Het Atrium |
De opgetrommelde medewerkster van
het RAR kreeg het Spaans benauwd. Waarom doen die apparaten het niet? We hebben
al dagen van dit soort trammelant, zei ze. Het systeem moet grondig nagekeken
worden. Ah, het systeem! Het ligt altijd aan het systeem.
Maar de medewerkster had nog een
konijntje in de hoge hoed. Ze ging naar boven met de USB-stick van de
stadsarcheoloog. Even later werden we allemaal naar boven gedirigeerd. Het was
inmiddels 20.30 uur. De computer in de vergaderzaal van het personeel van het RAR
werkte wel!! De avond was gered. Na honderdduizend excuses en het aanbod van
een gratis drankje na afloop konden we van start.
Zonder enige verdere hapering nam
de stadsarcheoloog ons mee op een boeiende reis terug in de tijd. Tiel in de steentijd,
de bronstijd en de ijzertijd. In die perioden was hier al bewoning. In de
Romeinse Tijd lag er een groot legerkamp in Passewaaij. De Bataven hadden hier
hun grootste nederzetting van Europa. In de vroege Middeleeuwen ontstond de
huidige stad Tiel langs de thans dode Linge, en niet aan de Waal. De ligging
van de stad duidt daarop. Naar mate de Linge verder verzandde bouwde men een
nieuwe haven in Oostelijke richting. Zoals altijd, trokken de rijken en
machtigen van Tiel zich terug achter een ringwal, wanneer er onraad dreigde.
Uit de nieuwe tijd vond men op het terrein, waar thans het culturele centrum
wordt gebouwd, een grote beerput. In deze beerput, die toebehoord heeft aan de
bekende Tielse familie LdJ, vond pijpenkoppen, sierraden, munten, maar ook de
resten van een te vroeg geboren baby. Wie was de vader van dat kind? Of de
moeder? Onbekend, en dat zal wel altijd zo blijven.
Door haar vlotte verteltrant
slaagde de stadsarcheoloog erin tot het slot van haar betoog te komen op de
tijd, dat de avonden normaliter afgesloten worden. Met z’n allen weer naar beneden,
naar een drankje.
De Wet van M. heeft zijn grenzen,
en leidde in ieder geval gisterenavond tot een gevoel van saamhorigheid.
Tiel 16-03-2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten