Familiefoto's

Familiefoto's
Familiefoto's

dinsdag 23 februari 2016

Genealogisch blog 21



Bidprentjes

Vorige week heb ik kopieën van de bidprentjes ontvangen, die ik besteld had bij het Verenigingscentrum van de Nederlandse Genealogische Vereniging (NGV) in Weesp. Ik had de bidprentjes een paar weken eerder besteld. Dankzij het werk van veel vrijwilligers kan de NGV voor weinig geld deze service bieden. Een kopie van een bidprentje kost slechts € 0,50. Daar komen nog administratie- en portokosten bij. En toch blijft het goedkoop, want voor het totale bedrag kan ik niet naar Weesp reizen. Op zich al een reden om er alles aan te doen de NGV te laten voortbestaan. Hetzelfde kan gezegd worden van de service die het Centraal Bureau voor Genealogie (CBG) biedt met betrekking tot familieadvertenties.

De bidprentjes, die ik besteld had, bleken op één na alle uit de tijd van het ‘Rijke Roomse Leven”, toen je haast blij moest zijn wanneer je kwam te overlijden. Als je goed geleefd had, zou je het Rijk der Hemelen betreden en verkeren in het gezelschap van heiligen en engelen, thuis bij Onze Lieve Heer. Natuurlijk kon je enige hulp gebruiken om die staat van gelukzaligheid te bereiken. Daarom werden familie en vrienden opgeroepen voor het heil van je ziel te bidden, opdat het eeuwige licht je zou verlichten.

Bidprentjes 1901-1965
Bidprentjes 1901-1965


Wanneer een kind heenging, dan mochten de ouders niet treuren en geen traan storten, immers De Hemel lachte het kind aan. Natuurlijk werden de ouders door de dood van hun kind beproefd, maar:


Uw kind ging u ten hemel voor,

Om daar u te verbeiden;

En ’t heil, dat gij het geven woudt,

Zal het ginds voor u bereiden.



Het overleden kind ging in de eeuwigheid al een kroon vlechten voor de ouders.

In de jaren zestig van de vorige eeuw trad er een trendbreuk op in de bidprentjes. Waren tot dan toe op de voorzijde van de bidprentjes vaak religieuze afbeeldingen gedrukt en was de tekst op de achterzijde meestal bedoeld voor het zielenheil van de overledene, in de roerige jaren zestig kwam daar verandering in. De belangrijke genealogische gegevens als data van geboorte, overlijden en begraven werden weliswaar gehandhaafd, maar het prentje werd meer en meer een herinnering aan de overleden persoon, vaak met op de voorzijde een foto van de overledene.

Bidprentje van mijn moeder
Bidprentje van mijn moeder
Op de achterzijde van het prentje werd in grote lijnen het leven van de overledene beschreven, soms een gedicht, soms een persoonlijke herinnering aan degene die heenging of een overweging bij de dood van de dierbare. Daardoor werden de bidprentjes wat mij betreft veel minder afstandelijk, waardevoller. Natuurlijk bleef men troost zoeken in het geloof, maar op een duidelijk andere manier dan voorheen. God wordt als het ware ter verantwoording geroepen voor het overlijden van de dierbare. Ook de bidprentjes konden niet om de secularisatie heen.
Tegenwoordig krijg ik niet meer zo vaak bidprentjes van iemand die overleden is. Kennelijk laten de nabestaanden ze niet meer maken. De laatste die ik kreeg was van een tante, die in 1993 ging hemelen. Een enkele keer nog daarna deelde de familie een herinneringsprentje aan de overleden dierbare uit. Dat is toch jammer. Het was een mooie traditie.


Tiel , 23-02-2016

Geen opmerkingen:

Een reactie posten