Familiefoto's

Familiefoto's
Familiefoto's

woensdag 3 februari 2016

Genealogisch blog 9



Vier heren in Amersfoort

Op 20 oktober 2015 kwamen vier heren Welling samen in de Langestraat in Amersfoort bij café ‘De Grote Slok’, vier achterneven, van wie drie elkaar al kenden van een ontmoeting enkele weken daarvoor. De vierde, afkomstig uit Hilversum, kende twee van de anderen nog niet.
Via E-mail hadden de heren met elkaar afgesproken een dagje Amersfoort te doen. Eerst koffie in het café dat eigendom was geweest van de grootvader van één van de vier. Helaas was ‘De Grote Slok’ nog niet open die morgen om 10.30 uur. Aan de overkant van de straat was gelukkig wel een etablissement al open. Enkele minuten later genoten de heren van de koffie.
Paul, de organisator van de dag, begon direct uit te leggen welke band de heren met elkaar hadden. Dat was simpel, hun grootvaders, Ko, Jo, Dirk en Ries Welling, waren broers van elkaar. De heren waren dus formeel achterneven van elkaar, maar ze besloten al snel elkaar gewoon neef te noemen. Bij alle vier viel de grootte van de oren op en de loshangende oorlellen.
Bij een volgende koffie spraken de heren geamuseerd met elkaar over hun familie. Ze kwamen tot de slotsom, dat de hoogbejaarde tante Suus het oudste nog levende  lid van de familie is. Na de koffie besloten de heren een rondvaart door de stad te gaan maken.
De heren wandelden naar de Krommestraat en kochten daar kaartjes voor de rondvaart. Enthousiast vertelde de gids op de rondvaart over de geschiedenis van Amersfoort. De heren genoten zichtbaar van hun gezelschap en van het besef, dat hun wortels allemaal in deze stad lagen. Alleen Jules woont nog in de stad van hun grootvaders.

Hans en Jules Welling

Wim Welling
 Hans en Jules en Wim Welling

Na de rondvaart liepen de heren naar café ‘De Grote Slok’ om daar te lunchen. Tijdens het eten bespraken ze uitvoerig het incident, dat zich in 1914 rond het café voordeed. Tegen alle voorschriften in had de grootvader van Jules drank verkocht aan soldaten. De sterke arm sloot het café, maar in 1915 kreeg de grootvader van Jules een nieuwe drankvergunning van de gemeente. Met een veelzeggende glimlach om hun mond bewonderden de heren stuk voor stuk in de gang naar het toilet de drankvergunning uit 1915.
Voldaan verlieten de heren het café en liepen langs de St. Joriskerk, waar in de 17e en 18e eeuw menige Welling zijn laatste rustplaat vond, naar de Elleboog en ’t Zand. Kerken die in vroeger tijden in het Roomse leven van de familie zo’n belangrijke rol hadden gespeeld. De Elleboog voor de familieleden die in de textiel werkten, ’t Zand voor de kleine ambachtslieden van de familie. De heren waren ervan uitgegaan, dat de kerken gewoon open zouden zijn, net als vroeger, maar dat was niet zo. Tegenwoordig zijn de Godshuizen dicht.

Drankvergunning
 Drankvergunning uit 1915

Terug op de Hof namen de heren afscheid van Hans, die moest terug naar Hilversum, waar hij nog te doen had. Jules stelde Wim en Paul voor langs de synagoge te wandelen, hij wilde laten zien waar zijn geloofsgenoten hun erediensten vierden. De vrouw van Dirk, Betje Swaab, was Joods en dus ook de nakomelingen van Dirk en Betje. Ook dit gebedshuis was jammer genoeg dicht.
Tenslotte wandelden de drie overgebleven heren naar Hofje Armen de Poth. Een oase van rust in de drukke stad. Hier kwam ik vroeger wel met mijn opa, herinnerde Paul zich. Nog steeds krijgen op het hofje oudere mensen met een gering inkomen tegen een kleine vergoeding onderdak.
Inmiddels was de middag al een eind op streek. Tijd om uit elkaar te gaan. Jules zou snel thuis zijn, maar Wim had nog een lange reis voor de boeg met trein en bus naar Ouderkerk a/d Amstel. Paul wachtte nog een treinreis van een halfuur naar Tiel.
De volgende dag werden al principeafspraken gemaakt om zo’n dagje met (achter)neven volgend jaar te herhalen.

Tiel, 03-02-2016

1 opmerking:

  1. Hallo Paul,
    Ja hoor, dat is best. Iedereen mag weten dat het een reuze gezellige dag was met de neven.

    Jules

    BeantwoordenVerwijderen